Małe dziecko, a szczególnie dziecko upośledzone umysłowo posiada naturalną potrzebę bawienia się i naprawdę cieszy się, gdy ma możliwość uczestniczenia w zajęciach zabawowych. Dlatego uważam, że należy urozmaicać zajęcia o zabawy tam, gdzie to tylko jest możliwe. Chciałabym polecić w tym miejscu wykorzystanie wierszyków o częściach ciała. Stosowałam i stosuję je na lekcjach w klasach młodszych, ale podobały się one także uczniom starszych zespołów edukacyjno- terapeutycznych i muszę przyznać, że ćwiczyli oni z wielkim zaangażowaniem.

NOGA

Mam jedną nogę i drugą nogę.

Różne rzeczy robić mogę:

Mogę tupać: tup, tup, tup;

Machać nogą raz i dwa,

Mogę też na palcach stać,

Mogę kucnąć, mogę wstać.

Chodzić mogę: raz, dwa, trzy,

Możesz ze mną chodzić ty.

 Spróbuj ćwiczyć tak jak ja

Raz i dwa i raz i dwa.

OKO

Mam oko, a nawet dwoje.

Prawe jest moje i lewe jest moje.

Moje oczy patrzą sobie

Przyglądają się teraz tobie.

Oczy moje widzieć mogą,

Co robię ręką, co robię nogą.

Oczami mrugam, gdy tylko zechcę.

 Mrugnę do ciebie, lecz mi się nie chce.

BRZUSZEK

O, zobacz!­

Mam brzuszek!

I rączką pogłaskać go mogę,

Poklepać go mogę też sobie.

Mój brzuszek najedzony

Jest zadowolony,

A głodny marsza gra

Tra ta ta ta, tra ta ta ta.

GŁOWA

Moja głowa kiedy chce

Z boku na bok kiwa się

Raz i dwa, dwa i trzy

W dół, a potem w górę

Widzę ziemię, widzę chmurę.

Raz i dwa, raz i dwa

Poćwicz głową tak jak ja.

RĘKA

Mam ręce dwie.

Mogę z nimi bawić się!

Rączka rączkę może głaskać,

Głaskać miękko i leciutko....

Raczka w rączkę może klaskać,

 Klaskać głośno lub cichutko...

Mogę szczypać, mogę drapać,

Piłkę rzucać albo łapać

Mogę jedną ręką machać

Albo mogę machać dwiema.

Witać się i żegnać ręką:

Pa, pa, do widzenia.