Wspieranie wsparcia belfrów

Jarosław Kordziński, 22 Lipiec 13 Dodaj komentarz Wyślij Drukuj

Szkoła, którą odwiedziłem w ramach innego z projektów, pracowała nad kształtowaniem kompetencji kluczowych kilkudziesięciu uczniów pracujących przez trzy lata w pięciu dziewięcioosobowych zespołach. Zespoły prowadzone były przez nauczycieli różnych przedmiotów, którzy umówili się, że zrealizują wspólne dzieło jakim miał być tzw. „inteligentny ogród” – nowa przestrzeń zagospodarowująca niemal kompletnie zabetonowany wewnętrzny dziedziniec szkoły. Moja pierwsza wizyta wiązała się z wycieczką na rumowisko, po którym oprowadzała mnie szkolna koordynatorka projektu, która z entuzjazmem w głosie opowiadała mi, jakim zmianom to gruzowisko ulegnie w kolejnych miesiącach ich pracy. Ostatnią rozmowę prowadziliśmy siedząc na estetycznych ławeczkach ustawionych dookoła  jednego z wielu stołów atrakcyjnie wkomponowanych w alejki i klomby pełne rozwijających się roślin. Udało się.

Rozmowa dotyczyła wpływu projektu na rozwój szkoły. Pani dyrektor wypowiedziała szereg pozytywnych opinii. Jednak na pytanie, co jeszcze można by zrobić, realizując kolejny projekt dla szkoły, powiedziała, żeby przede wszystkim zadbać o nauczycieli. Zwróciła uwagę na to, że sukces jaki odniosła szkoła jest ewidentną zasługą związanych z projektem nauczycieli. Dodała, że tego, czego najbardziej żałuje, to fakt, że realizując tak dużo działań mających zmienić system, pomija się jakąś część nauczycieli, którzy mogą, chcą i z reguły bez żadnego dodatkowego wsparcia realizują wiele autorskich rozwiązań powodujących, że szkoła staje się bardziej efektywna i atrakcyjna.

Od dłuższego czasu obserwuję w internecie aktywność grupy nauczycieli, którzy występują pod wspólną nazwą „superbelfrów RP” czasami nazywając się też „eduzmieniacze”. Niemal codziennie spotykam się z nauczycielami, dla których praca z uczniami jest autentyczną życiodajną przygodą. Nie podziwiam ich. Cieszę się, że chcą i potrafią robić to, na co się zdecydowali zostając nauczycielami. Wielu z nich spotykam podczas rozmaitych projektów jako osoby, które pracują z innymi nauczycielami. To są naprawdę fajni ludzie.

Od dłuższego czasu pracuję nad zmianą polskiej szkoły. Widzę jak dużo pracy i środków przeznacza się na to, by była lepiej dostosowana do świata, w którym żyjemy. Zastanawiam się, czy nie byłoby warto pomyśleć o tych nauczycielach, którzy już są gotowi. Choćby tworząc sieć, która pozwoliłaby im komunikować się ze sobą, a być może również współpracować (nawiasem mówić już jest wiele takich sieci). Oferując zainteresowanym możliwość bezpośredniego kontaktu, uczestnictwa w atrakcyjnych spotkaniach, podejmowania wspólnych działań. Wreszcie dać im szansę formalnego zaistnienia w swoich środowiskach. Warto pracować nad zmianą szkoły. Niemniej warto by również popracować na rzecz tych nauczycieli, którzy nie potrzebują zmiany, którym wystarczy umożliwić pozytywne działania.