Agnieszka Rynkiewicz MAT, MD, 04 Grudzień 10 14:20

Witam serdecznie,

Ja bardzo rzadko bywam juz na tym portalu. Prosze o kontakt na moj adres emailowy: rynkia@spu.edu

Pozdrawiam, AR

Małgorzata M., 21 Sierpień 10 01:13

Witam Pani Agnieszko. Niestety, napisany przed chwila wpis zniknal bez sladu z powodu blednego przepisania kodu zabezpieczjacego przed spamem. Napisze wiec tym razem nieco krocej. Jestem matka 15 latki z autyzmem i wlasnie pisze prace na temat funckjonowania psychospolecznego matek takich dzieci jak ona. W internecie jest bardzo duzo informacji o autyzmie w roznych jego odmianach, terapiach, diecie, genetyce, o nowych badaniach i nowych odkryciach, ale trudno znalezc informacje na temat badan prowadzonych wsrod rodzicow dzieci autystycznych. Znalazlam jedynie jak dotad wzmianke, ze profesor Simon Baron-Cohen przeprowadzil badania, ktore wykazaly mniejsza uczuciowosc u rodzicow dzieci z autyzmem w porowananiu z uczuciowoscia rodzicow dzieci zdrowych. Badania mialy wykazac prawdopodobienstwo dziedziczenia autyzmu. Moim zdaniem bardziej wskazuja skutki obciazenia psychiki rodzicow, niz dziedziczenie, ale to tylko moje skromne zdanie oparte na osobistym doswiadczeniu i obserwacji. Uwazam, ze zwrocenie uwagi na problemy rodzicow jest bardzo wazne, fakty sa bowiem takie, ze w Polsce my rodzice zazwyczaj jestesmy pozostawieni sami sobie. Czy moze spotkala sie Pani z innymi badaniami nad psychospolecznym fuknkcjonowaniem rodzicow dzieci autystycznych? Bylabym wdzieczna za informacje. Ciekawa tez jestem jak w Stanach Zjednoczonych funkcjonuje pomoc dla rodzicow, jak jest zorganizowana. W Polsce sa to glownie grupy wsparcia, niestety czesto prowadzone przez niekompetentne osoby bez uprawnien, co przynosi wiecej szkody niz pozytku.  Nikt nie pomaga rodzicom w przezyciu "zaloby" o ktorej ogromna wiekszosc nawet nie slyszala, a jesli juz sie to zdarza to w prywatnych gabinetach psychoterapeutycznych na ktore nie kazdego stac. Ja wiem jedno - nie ma szczesliwych dzieci nieszczesliwych rodzicow.
Pozdrawiam serdecznie.

Ewa, 15 Lipiec 10 20:01

Witam Pani Agnieszko!

Mój syn ma 28 lat. Przez cały czas nauki, tzn. w szkole podstawowej i średniej był pod opieką psychologa. Ukończył liceum zawodowe i zdał maturę. Ukończył studium j. angielskiego oraz studium hotelarskie.  

W czasie szkoły podstawowej i średniej był był konsultowany na oddziale psychiatrycznym w klinice, brał udział w turnusach psychologicznych i psychiatrycznych. Nadal jednak nie wiedzieliśmy skąd się biorą problemy syna. Nareszcie wizyty u kolejnego lekarza psychiatry od grudnia 2009 przyniosły rezultaty. - Teraz już wiemy, że to Zespół Aspergera. 

Potrzebujemy pomocy i wsparcia. Po omacku szukamy pomocy w Polsce. Jedyne co do tej pory znaleźliśmy, to PROFUTURO   najbliżej naszej miejscowości.  Poznał kilku chłopców w wieku ok. 17 lat. Zajęcia prowadzila przemiła terapeutka. To jednak nam i Adamowi nie wystarcza. 

Biorąc pod uwage to, ze syn jest b. dokładnym i pracowitym czlowiekiem, chcemy znaleźć mu pracę.  Oczywiście szukamy i będziemy nadal szukali pracy, choć z tym w naszym mieście jest b. trudno.  Wiem, że Adamowi potrzebni są rówieśnicy, potrzebne są wyjazdy, spotkania i trochę "przygody". Siedzi w domu, nasze pomysły powoli się kończą, pozostaje dom, w którym slucha muzyki i pomaga w sprzątaniu, albo opiekuje się psem. 

Adam za długo przebywa sam w domu, najgorszą rzeczą na dzień dzisiejszy są natręctwa. Leczy się z nich, otrzymuje leki, ale to na razie nie pomaga. Co robić?

Jak większość rodziców myślę o przyszłości syna i boję się, co będzie, gdy zostanie sam.  

pozdrawiam serdecznie.

Ewa 

Stella Olejnik, 17 Listopad 09 22:56

Witam,
Pani Agnieszka napisała o pewnej fizycznej nieudolności, jaką posiadają dzieci z  ZA. Czy możliwe jest, żeby dziecko miało zdiagnozowane ZA mając jednocześnie sukcesy w dziedzinach związanych ze sportem? Mój syn ma 8 lat i niezwykły talent do sportu. Rówieśnicy nie są w stanie dorównać jego umiejętnościom, przewyższa swoim "wysportowaniem" dzieci z klas 6. Na rowerze dwukołowym nauczył sie jeździć, gdy miał 5 lat. Potrafi się podciagnąć 25 razy, o szermierce, nartach, łyżwach, rolkach, wchodzeniu na ściankę już nie wspomnę. Całymi dniami potrafi łazić po drzewach, ma doskonałą koordynację. Wścieka się, gdy w meczu ktoś inny przegapi piłkę. Powtarzaliśmy mu wielokrotnie, kiedy był jeszcze maluchem, że ma talent do do sportu i tak się też stało. Czy to możliwe, że go dowartościowaliśmy i pokonaliśmy ten słaby punkt ZA? Czy tez sport to właśnie ta jego obsesja?

Agnieszka Rynkiewicz, MD, MAT, 26 Październik 09 00:05

Każdy człowiek z ZA jest inny. Są jednak pewne cechy, które stanowią wspólny mianownik. Ta wyśmienita pamięć w ogólnym pojęciu wcale nie należy do tego mianownika. Nie wiem czy zmartwię Pana tym czy ucieszę. Z mojej praktyki wyciągam wnioski, że to co osoby z ZA pamiętają wyśmienicie to fakty związane z ich szczególnym zainteresowaniem. Dlaczego? Bezgranicznie poświęcają swoją uwagę i czas temu zainteresowaniu i co więcej,  powtarzają fakty związane z tym zainteresowaniem w nieskończoność. A nie ma nic silniejszego dla pamięci długotrwałej aniżeli powtarzanie i do tego w odpowiednim czasie. Udowadnialiśmy te fakt w naszym badaniu naukowym w tym roku z Dr. Johnem Mediną. Wyniki będą opublikowane już niedługo.

Fascynujące u moich niektórych podopiecznych, z którymi pracuję jest to, że mają problemy aby dokładnie opowiedzieć książką, którą właśnie przeczytali. Potrafią jednak błyskawicznie znaleźć cytat lub informację na stronie książki, która ma kilkaset stron. Widzą, pamiętają, wręcz rejestrują stronę tekstu jak skanner.

Człowiek z ZA jeśli ma szczęście wykonywać pracę, która jest jego szczególnym zainteresowaniem (np. oprogramowania komputerowe, budowanie modeli, malowanie, granie na instrumencie, pisanie itd.) potrafi zupełnie zapomnieć o czasie. To są z reguły pracownicy, którzy wychodzą ostatni z budynku firmy po dniu pracy lub których bliska osoba ledwo wyciągnąć może z ich pokoju na posiłek, jeśli pracują w domu.

RainMan86 , 25 Październik 09 22:45

Witam. Jestem przekonany o posiadaniu ZA, jednak powszechne są cechy Aspików które u mnie nie występują. W związku z czym mam kilka pytań:

W wielu źródłach jako jedną z głównych cech ludzi z ZA stawiana jest znakomita pamięć (zgaduję, ze chodzi tu o pamięć długotrwałą). Czy to jakaś nieodzowna reguła?

Podaje się również, że Asperger?owcy bardzo wybiórczo odbierają otaczającą rzeczywistość(skupiają się na konkretnej rzeczy która ich interesuje, a resztę ignorują), jak się ma jedno do drugiego?

W moim przypadku sytuacja wygląda następująco:

Często słyszę od ludzi bliskich (rodzinaznajomi) wspomnienia wydarzeń w których także uczestniczyłem i mimo, że jestem przekonany o tym fakcie, to nie potrafię przypomnieć sobie nawet najmniejszych detali. Przykładowo wiem, że byłem na wakacjach z rodziną w danej miejscowości, ale nie jestem w stanie określić ani w jakim roku miało to miejsce, ani co się wtedy wydarzyło. Przez kilka dni czytam daną książkę i po skończeniu nie jestem w stanie określić jak rozpoczęła się historia w niej przedstawiona.

Druga strona to taka, że do dziś tkwią mi w głowie rzeczy, które teoretycznie nie powinny. Są to programy telewizyjne oglądane w dzieciństwie, detale z gier komputerowych które stanowiły główną rozrywkę ?po szkole?, czy dawno nieużywane numery telefonów. Te ostatnie ?wchodzą mi same do głowy?, niczym bohater filmu ?Rain Man? zapamiętujący książkę telefoniczną potrafię wymienić numer do prawie każdego członka mojej klasy szkoły podstawowej, mimo że z większości nigdy nie korzystałem, a jedyny kontakt z nimi miałem w momencie zapisywania w notesie, gdy ktoś mi go podawał(z notesu w efekcie nie korzystałem).

Druga sprawa to brak poczucia czasu. Określić ?która jest godzina? potrafię z dużo większą precyzją niż inni ludzie z mojego środowiska, głównie na bazie prostej analizy-zsumowania wydarzeń które miały miejsce od momentu gdy znałem dokładnie godzinę i przypisania im prawdopodobnych czasów jakie mogły zająć. Pisząc to zdałem sobie sprawę, że mam tendencję do interpretowania zwrotów ?zbyt dosłownie?, tak więc jeśli chodzi tu np. o to, że czas spędzany na rozrywkach wydaje się mijać szybciej niż w pracy, to oczywiście jest to prawdą, jednak jest to przecież powszechne u wszystkich ludzi, skąd więc przypisanie tego do ZA?