Dziecko z pasją = dziecko z problemami?

Zbyt często dochodzi do nadużycia sformułowania „problemy z koncentracją”. Jest to wygodny sposób, który łagodzi wyrzuty sumienia nauczyciela nie mającego czasu na poświęcanie go indywidualnym uczniom, a który nie pozostawia zupełnie obojętnym na problem. W efekcie dziecko, które po prostu jest ciekawe świata i posiada żywy temperament, zostaje „zbanowane” i pozbawione radości czerpanej z nauki. 

Rodzic, który stoi w obliczu takiego problemu, czuje się zdezorientowany – komu ufać bardziej, ocenie nauczyciela, czy dziecka? Gdyby ufać naprędce wystawionej opinii, 70% dzieci zostałoby uznanych za nadpobudliwe. Faktyczne problemy z koncentracją w rzeczywistości posiada co dziesiąte dziecko. Dlatego zanim wpadniemy w panikę, spójrzmy z boku na całą sytuację, porozmawiajmy ze szkolnym psychologiem. 


Nauka koncentracji krok po kroku

Zanim zaczniemy pracę z dzieckiem, musimy uzbroić się w spore pokłady cierpliwości. Maluch na początku często będzie się rozpraszał i nie słuchał. Potrzeba czasu i zawzięcia, żeby ćwiczenia przyniosły efekty. Wdrażane systematycznie i do skutku, przyniosą gwarantowane efekty. 
 

 

zdjęcie: www.sheknows.com 

 

Krok 1 – Bądź autorytetem 

Jeżeli sami posiadamy problemy z koncentracją, najpierw musimy sami zapanować nad sobą. Często przypominajmy sobie cel i panujmy nad emocjami, dając tym samym dobry przykład dziecku. Kiedy zobaczy, że opanowanie i koncentracja przynoszą pozytywne efekty, samo zechce zdobyć tą umiejętność. 


Krok 2 – Rozmawiaj z dzieckiem

Znajdź w ciągu dnia obowiązkowy czas, który będzie przeznaczony tylko dla Was. Przygotuj drobny poczęstunek i usiądź z dzieckiem przy stole rozmawiając z nim o tym, co się wydarzyło w szkole, na placu zabaw, czy na dodatkowych zajęciach. Zadawaj mu pytania i nakłaniaj do odpowiadania pełnymi zdaniami. Pamiętaj, by utrzymywać stały kontakt wzrokowy i pilnuj głównego wątku – kiedy zacznie się plątać w swoich opowieściach, staraj się do niego wrócić. 


Krok 3 – Licz się z jego zdaniem

Uświadom dziecku, że podejmowanie decyzji jest długotrwałym procesem – nie zawsze, kiedy coś się postanowi, od razu widać efekt. Pokaż mu, że pewne rzeczy wymagają czasu i trzeba cierpliwie poczekać. Jako przykład możecie wspólnie posadzić roślinę i codziennie obserwować, jak rośnie – niech dziecko odnotowuje postępy lub robi fotorelację – w ten sposób nie tylko będziecie świetnie się bawić, ale także nauczysz je odpowiedzialności i cierpliwości. Pytaj je, co myśli, co czuje i jakie ma pomysły; niech samo zadecyduje o doniczce i nasionkach, jakie chce posadzić. Spróbuj także wymyślać hipotetyczne sytuacje i pytaj, co dziecko zrobiłoby na miejscu wymyślonych postaci – to ćwiczenie wymaga koncentracji i kreatywnego myślenia. 


Krok 4 – erupcja energii

Zdekoncentrowanym dzieciom często towarzyszy nadmiar energii. Kiedy widzisz, że dziecko staje się nieznośne, nie uciszaj go na siłę i nie karaj unieruchamiając – niech rozładuje swoje emocje biegając, rywalizując z nami „kto głośniej krzyknie”, niech pokopie piłkę do bramki. To pozwoli pozbyć się niezrozumiałych pokładów energii oraz uniknąć poważniejszego konfliktu. 


Krok 5 – Take it easy

Wczuj się w położenie dziecka. Wiele spraw jest dla niego jeszcze nie zrozumiałych. Coś, co wydaje się oczywiste Tobie, dla niego może być całkowicie abstrakcyjne i niewytłumaczalne. Wyrażaj to słowami mówiąc na przykład: „to musiało być straszne, kiedy kolega porysował twoją pracę domową na lekcji, prawda?”. To uspokoi dziecko i dodatkowo zapewni, że się o nie troszczysz oraz że jesteś po jego stronie. Sprawi też, że łatwiej będzie mu się otworzyć i rozwiązać problem. Niektórym dzieciom pomaga także rozluźniający masaż przed snem, głaskanie po głowie albo rysowanie palcem esów-floresów wewnątrz dłoni. 


Krok 6 – Organizacja to podstawa

Dzieci, które mają problemy z koncentracją, uciekają przed systematycznymi obowiązkami i odrabianiem zadań jak tylko mogą.  Wiąże się to dla nich z przykrą koniecznością nudnego – w ich mniemaniu – wiszenia nad książkami bez większego celu. Dlatego ustalmy porządek dnia i jasno określcie swoje obowiązki. Niech malec widzi, że my także go przestrzegamy. Pamiętaj, by nie odrabiać zadań za niego ani nie daj się sprowokować, by towarzyszyć mu każdego dnia – prace domowe to jego obowiązek, który musi wypełniać samodzielnie. 


Krok 7 – Doceniaj wysiłki

Każdy postęp dziecka dostrzegaj i chwal. Unikaj nieustannego strofowania i wypominania słabości – jeszcze raz podkreślamy, że aby osiągnąć zauważalny rezultat, musimy uzbroić się w dużo cierpliwości. Dziecko łatwo się zniechęca i traci wiarę w siebie, kiedy jego starania nie są zauważane, a kiedy cały czas dostaje burę za to, co trudno mu opanować.