Jak nowe technologie pomagają w wydzieraniu tajemnic średniowiecznym kodeksom | Paulina Pludra-Żuk

Losy dawnych tekstów to zazwyczaj fascynująca opowieść, w której często okaze dzieła obecnie uważane za podstawowe dla cywilizacji przetrwały wieki dzięki serii szczęśliwych zbiegów okoliczności i wynurzyły się w jakimś punkcie historii za sprawą przypadkowego odkrycia. Dość wymienić tu stopniowe przyswajanie pism Arystotelesa przez łacińskie średniowiecze, znany przykład dziejów traktatu Lukrecjusza O naturze rzeczyodnalezionego przez Poggio Braccioliniego w klasztornej bibliotece czy Kazań świętokrzyskich wydobytych przez Aleksandra Brücknera z oprawy kodeksu zawierającego fragment Nowego Testamentu.

Wyobraźnię badaczy średniowiecza wciąż porusza zatem wizja uzupełnienia korpusu znanych tekstów o kolejne księgi, skrywane jeszcze w zakamarkach bibliotek czy na zapomnianych strychach. Dzięki rozwojowi technologii można obecnie zmienić kierunek poszukiwań i w oparciu o nowo tworzone narzędzia, z już znanych zabytków wydobyć informacje dotychczas niedostępne dla specjalistów.