[1] K.Dąbrowski, Opowieść o Ogniskach, Dziadku, Babci, Ciociach, Wujenkach, Stryjkach i fajnych chłopakach, wyd. Kurier Czerwoo!!!, Warszawa 1998, s. 4.

czytaj więcej

Ocena

Anna , 27 Luty 11, komentarze (0)

Rola humoru i śmiechu w wychowaniu

Dla każdego z nas uśmiech znaczy coś innego, dla
jednego jest to gest życzliwości, solidarności czy miłości, natomiast inny
człowiek traktuje uśmiech, humor jako filozofię życia… Paradoksalnie, humor
jest ujmowany albo w sposób poważny albo istnieje jako „lekki byt” wśród innych
wartości uznawanych przez człowieka. Większość z nas nie zastanawia się co nim
kieruje kiedy się uśmiecha, co sprawia mu radość i szczęście, przyjęliśmy ten
sposób reagowania za może nieco zbyt naturalny gest wrodzony, czy też
bezwarunkowy odruch, który towarzyszy nam na co dzień. Może jednak należy
zastanowić się dlaczego warto się uśmiechać? Jak się uśmiechać? Warto także
nadać znaczenie temu zjawisku. Poprzez swoje dalsze rozważania będę chciała
udowodnić jak wielkie znaczenie ma humor w życiu człowieka. Spróbuje udowodnić
jaką terapeutyczną moc posiada komizm i nakłonić pedagogów do uczenia śmiechem,
oraz z uśmiechem. Śmiechu można się nauczyć, ale aby tak się stało musi
zaistnieć wzorzec wobec, którego zaczniemy inaczej spoglądać na świat.

Humor pojawił się już w rozważaniach starożytnych
filozofów, w średniowieczu śmiech nabrał specyficznego znaczenia, o
groteskowości średniowiecza pisał sporo Michaił Bachtin rosyjski literaturo – kulturoznawca.
Wspominał on, że „nie ma zakazów i
ograniczeń stworzonych przez śmiech.”

czytaj więcej

Ocena

432

Beata Radwańska, 12 Lipiec 09, komentarze (23)

Muzyka, jako inspiracja z pespektywy różnych dyscyplin naukowych.

Czym jest muzyka? Czy muzyka coś wyraża? Czy pomaga, czy szkodzi? Jakie ma związki z innymi dyscyplinami nauki? Jak wykorzystać muzykę w pedagogice? Te i wiele innych pytań nasuwają się podczas refleksji o muzyce.

czytaj więcej

Ocena

Beata Papuda, 18 Marzec 10, komentarze (0)

Czytanie i pisanie u dzieci słabo widzących – którędy omijać trudności?

Faktem oczywistym wydaje się, że próby czytania lub pisania przy zaburzonym widzeniu mogą prowadzić do wielu błędów oraz wymagać nieraz ogromnego wysiłku. Wystarczy wyobrazić sobie zdrowemu człowiekowi jak trudno byłoby rozpoznać litery zlewające się w jednostajną linię lub jak męczącym zajęciem byłoby czytać tekst przez lupę, litera po literze. Przed takimi oraz o wiele bardziej trudnymi zadaniami staje siedmioletnie dziecko słabo widzące przychodzące do szkoły. Dodatkowym utrudnieniem jest fakt, że czytanie i pisanie to umiejętności stanowiące swoiste novum dla dziecka, nieznaną jakość mowy, swego rodzaju obcy, a do tego jakże skomplikowany język. Dojrzałość szkolna ucznia słabo widzącego w zakresie funkcji percepcyjno motorycznych często nie jest na poziomie przeciętnego dziecka w wieku siedmiu lat. W związku z tym prognozę dalszych postępów w zakresie tych umiejętności zwykle określa się jako ciąg niepowodzeń.
Czytanie i pisanie współcześnie uważa się za procesy fazowe. Dawniejsze definicje tych umiejętności skupiały się jedynie na ich technicznej poprawności wówczas „umieć czytać” znaczyło tyle co „przekładać obrazy na dźwięki”, pisanie było czynnością dokładnie odwrotną. Według A. Brzezińskiej (1987) czynności te są czymś więcej, składają się bowiem z trzech aspektów: sensomotoryczny odpowiedzialny za stronę techniczną, semantyczny za podstawę mający zrozumienie czytanej treści oraz krytyczno – twórczy wyrażający się emocjonalno – motywacyjnym podejściem do tych aktywności. Jak się okazuje świadomość tej złożoności w procesie dydaktycznym otwiera nowe możliwości dla dzieci z zaburzeniami wzroku przy początkowym nauczaniu umiejętności czytania i pisania.

czytaj więcej

Ocena

Justyna Fiedorczuk, 10 Lipiec 09, komentarze (0)

Oddziaływanie wychowawcy na system wartości

D. Chętkowski w książce L.d.d.w. osierocona generacja zamieszcza fragment listu pewnej siedemnastolatki: Czy ktoś może po prostu mi wytłumaczyć, o co tutaj chodzi? Nie rozumiem tego, chyba nawet nie chcę. Wszystko zmierza w złym kierunku, za szybko i zbyt gwałtownie. Mówi się, że aby dostrzec prawdziwe zło i zacząć mu zapobiegać, trzeba go posmakować. My wszyscy jesteśmy zaopatrywani w prawdziwe zło codziennie. W każdej minucie gdzieś na świecie, może nawet tuż obok, dzieje się coś strasznego. Niektóre wydarzenia mamy podawane na tacy, czasem odpowiednio przyprawione. Widzimy je, przez chwilę się nad nimi zastanawiamy, skłaniają nas do refleksji. I to tyle, nic więcej. Może jesteśmy zbyt zajęci własnymi sprawami, może nie mamy odwagi. Ale mylimy się twierdząc, że to nas nie dotyczy?
Te wszystkie wątpliwości, obawy, niepokoje i rozterki młodych ludzi to rodzaj szczególnie trudnego bagażu, z którym przychodzą do szkoły. Całe otoczenie, w którym żyją, powinno współdziałać ze sobą w celu umożliwienia im pozytywnego rozwiązania nurtujących problemów. Dotyczą one nas wszystkich, ale szczególne zadanie ma tu do spełnienia właśnie szkoła i nauczyciele. Z tego też względu od nauczycieli, pedagogów, wychowawców wymaga się obecnie posiadania niezwykle szerokiego wachlarza kompetencji, co więcej- oni sami, czując na swych barkach ciężar odpowiedzialności ? wymagają wiele od siebie. Przede wszystkim muszą mieć świadomość złożoności etapu rozwojowego, w którym znajdują się ich wychowankowie. Pociąga to za sobą konieczność posiadania szerokiej wiedzy na temat zagadnień związanych z rozwojem, ponieważ tylko taka wiedza, wsparta umiejętnościami i baczną obserwacją może wspomóc proces introcepcji wartości i efektywnie wspierać rozwój młodego pokolenia.

czytaj więcej

Strona 3 z 6

<< Poprzednia 1 2 3 4 5 6 Następna >>

REKLAMA